net als huisjesmelkers, huurlingen en besmette hoeren zullen ook jagers, tegenover zichzelf althans, hun werkzaamheden wel kunnen rechtvaardigen – en mijn mening hierover direct aan hun bemodderde laars lappen. toch geef ik die even gratis en graag: zielige impotente stakkers vind ik het, zoals die drie mannen die ik gister in gelid door een purmerweiland naast de n244 zag struinen: hoed op, honden mee. ze knalden gezamenlijk mis naar een arme, bezwete haas die verblind van angst rende, rende en rende voor z’n leven, het hele lange weiland over, waar aan het eind hem niets anders wachtte dan een brede sloot. en jager nummer vier natuurlijk, gehurkt, met z’n geweer en hond al klaar. kansloze haas. kansloze kerels. kansloze wereld.
november ’12
evinaschrijft 